De scouts bouwt !

Dag beste iedereen,

ik leen mijn blog even uit aan een organisatie die me nauw aan het hart ligt en waarvan ikzelf 15 jaar een deeltje van was.

Mijn scouts (In Deurne) gaat nieuwe lokalen zetten. http://bouw.scoutsaleydis.be/


Hiervoor hebben we nog veel geld nodig!!


We vragen geen geld aan jou, maar we zouden wel graag hebben dat je op onderstaande link drukt en stemt op onze scouts.




http://www.chocojacques.be/contest/nl/

pagina 5 / Greet Bastiaenssen - Scouts Aleydis Bouwt






Zo kunnen we misschien 2000 euro winnen. (Hoe meer stemmen, hoe beter!)









Alvast bedankt

Benji ( in naam van Greet, groepsleidster van de 7e Sint-Aleydis)

na twee weken van reizen: een kort overzicht

Blog vrijdag 3 december


Normaal zou ik nu in de zon aan het jongleren zijn. kwestie van zoveel mogelijk te genieten van het heerlijke peruviaanse weer en het niveau van het geringe aantal trucs dat ik beheers niet nog meer te laten zakken. Maar na 2 fantastisch weken zit ik met wat maagproblemen. Ik verblijf dus zo dicht mogelijk bij hygienische voorzieningen en verlaat het huis enkel om een pastille te gaan kopen. Gelukkig eten we hier elke dag rijst dus zou het probleem snel van de baan moeten zijn !

Maar laat ik even vertellen over de afgelopen weken. 2 Weekends geleden zijn we er met een beperkt gezelschap op uit getrokken en hebben we Trujillo bezocht. Deze stad is door Pizarro gesticht in 1534 en was de eerste peruviaanse stad die zich onafhankelijk van Spanje verklaarde in 1820. Volgens onze lonely planet is deze stad in geen 100 jaar veranderd maar ik hoop toch dat het hier vroeger veiliger was dan nu. Vele peruvianen zeggen dat Trujillo, na Lima, de onveiligste stad van Peru is. Gelukkig hebben we zelf geen problemen ondervonden. Wat mss wel nog hetzelfde is gebleven zijn de aangename koloniale straten gevuld met prettig uitziende bars en winkeltjes. Hoewel je er het gehonk van honderden taxis nu moet bijnemen (maar na een tijdje in Peru went dat wel). We verbleven in Huanchaco, een rustig dorpje aan de kust. Het hostal aan de dijk was fantastisch: heerlijk ontbijt, zicht op zee, leuke kamers, hangmatten in de tuin en een vriendelijke bediening. Dit voor maar 15 Soles per nacht!

Na Trujillo en Huanchaco (met een zeer geslaagde party op het strand) te hebben bezocht zijn we natuurlijk ook naar de culturele overblijfsels gaan kijken van beschavingen die hier honderden jaren geleden hun glorie tijden beleefden. Zo is Chan Chan zeer de moeite waard om te bezoeken: het is de grootste pre-columbiaanse stad in Zuid-Amerika en de grootste stad ooit gemaakt uit adobe (=baksteen van modder, water en kleine steentjes die volledig door de zon gedroogd wordt). Er woonden tot 60 000 mensen en hun rijkdom bestond uit goud, zilver en keramiek. Helaas werden ze tot 2 keer toe veroverd, eerst door de Inca’s en daarna door de Spanjaarden. Na de Spaanse plunderingen bleef er van de stad niet veel meer over. Hoewel de peruviaanse overheid goed werk levert met het toegankelijk en toeristisch maken van het gehele complex, heb je toch een goede verbeelding nodig om de details in te vullen. Maar alleen al de oppervlakte van de stad maakt het de moeite waard voor een bezoek.

Wat verderop heb je de tempels van de zon en de maan (huacas del Sol y de la Luna). 700 jaar ouder dan Chan Chan en voor mij nog indrukwekkender. Het zijn 2, door de tijd geerodeerde, omgekeerde piramiden met fraaie afbeeldingen versierd waarvan sommigen zelfs nog in kleur. Ik voelde me de set van een Indiana Jones film betreden. Jaja, het was genieten.

Van de Costa over de Sierra naar de Selva in amper een weekje. Een mens zou van minder darmklachten krijgen. Een aantal dagen later zit ik in een of ander luxe resort aan de rand van Lima en laat mijn voeten bengelen in het water van het zwembad. Je moet toch terug op krachten komen na een busrit van 14uur?! Ja, AFS heeft nu wel echt een topspot uitgekozen om alle vrijwilligers – en we zijn met 32 ! – te laten overnachten. Per groep hebben we onze eigen bungalow .... met warme DOUCHE, voor sommigen onder ons een verademing. Zij wassen zichzelf al een aantal maanden met koud water en bidons.

Na een dagje relax en de nodige groeps-bounding-activiteiten vertrekken me richting Pichanaqui: Dit keer helaas in een iets minder comfortabele bus. Maar wat maakt het uit: Selva, here I come!

Wist je dat:

- Zwemmen onder een waterval is nog beter als in de films!

- Slapen in openlucht alleen gaat met een krachtige repellente (antimuggen- e.a. dingen-stick)

- je’s nachts geen 1000 maar 1 000 000 000 insecten hoort.

- De sterren die je in Belgie ziet een peulschil zijn in vergelijking met het nachtelijke tapijt dat zich hier elke avond ontvouwt.

- Een rit door de jungle vanop het dak van een 4x4 je een extra kick geeft.

- Je zo maar mangos, piñas (ananas), platanos (banaan) en vele andere vruchten kan plukken en opeten?! (jammer dat ze nog niet helemaal rijp waren...)

- Het verschrikkelijk warm is daar en dat de zomer nog moet komen. Er hangt een vochtige warmte die je na een tijdje wel gewoon wordt maar die je bij de kleinste inspanning ook wel zeiknat maakt  . mijn voorraad frisse kleren is er in een sneltempo aangegaan.

- Ik zelfs daar de Spaanse klassieker BARCA – REAL heb kunnen zien en heb genoten van de voetballes dat Barca gaf.

- Volleybal echt wel de nationale sport is in Peru, vooral bij de vrouwen. Op een van onze wandelingen doorheen Pichanaqui kwamen we terecht in een wat afgelegener stukje. Er waren daar een zestal huismoeders een partijtje volleybal aan het spelen en we konden hun uitnodiging om even mee te spelen natuurlijk niet afslaan. De sfeer was fantastisch en we (ook onze bevallige peruviaanse medespeelsters) lachten ons een breuk met onze volleybal talenten. 8 spelletjes verder en 2uur later dreven we op ons eigen zweet terug naar het hostal.

- (voor Ytske) tijdens mijn verblijf in Selva Roger Federer zijn 5e masterstitel behaalde?! Hij versloeg in de finale niemand minder dan de nummer (en het blijft toch wel een beetje pikken als ik dit zeg) 1 van de wereld (onterecht natuurlijk) Rafael Nadal. Go Roger Go!

- Ik met pijl en boog een mango uit een boom heb geschoten! Mijn prijs was een gelukspoppetje van de lokale gemeenschap. Jaja, ik keer terug als een volleerde Robin Hood ;)

- Pichanaqui een centrum voor koffie produktie is maar dat ik nog nooit zulke slechte koffie gedronken heb. Echt slootwater. Ik mis mijn filters van Douwe Egberts...

- De vergezichten (of is het verzichten?) en natuur tot de verbeelding spreken. Het is hier echt wondermooi en altijd zonnig en warm.



Toen ik thuis kwam na alweer 2busritten van gezamelijk 22 uur, was ik uitgeput maar voldaan. De Selva zal ik zeker nog eens intrekken op zoek naar meer avontuur. Terwijl ik mijn kamerdeur toetrek hoor ik mijn Peruviaanse moeder nog zeggen dat Pichanaqui eigenlijk ceja de Selva is, wenkbrauw van de selva. Ze bedoelt dat het net op de overgang ligt van Sierra (gebergte) en Selva (jungle) en dus toch nog niet echt de Selva is.

.... Lap!

Our own project ...

Dear family members, friends, colleagues,

After being here a couple of months, I have become more and more familiar with the local community. I’m sure you can imagine that it is completely different here to the Belgium I’m used to. Personally, I had prepared myself for the worst: sleeping on the floor, no shower, always the same, simple food, no television,...

Now of course AFS has made sure that al participants are residing in well-off families. That is also the only possibility because our families don’t receive compensation to house us and feed us! I wonder where al that money I paid AFS is going to.

I came here with a plan to make a real difference. As often however, this is foolishly overconfident and it is not at all that easy to accomplish. I was required to modify my plan a couple of times. After much discussion with my colleagues here at Don Bosco, I set out last weekend with Maud (a volunteer from Brussels) to get to know my target area. With a sturdy Peruvian bodyguard on either side, we scouted the border of Chiclayo by mototaxi. The mission was to finally see with our own eyes the poverty we hear so much about, but most of which remains well hidden if you don’t make your way outside the commercial centre.

Driving over the exaggeratingly dented dirt roads, with the wind in your hair and the blistering sun right above, you would almost feel like being on a safari in Africa. Until at one point, the powerful smell of garbage reaches you nostrils and looking around you notice the huge heaps of rotting trash lying in the streets. Our mototaxi maneuvers a way through the waste and we pass the first poverty-stricken houses. Suddenly our driver Edgar stops and says he won’t go any further due to safety reasons. This leaves us no other option than to continue on foot while Edgar remains behind to guard his vehicle. Escorted by Donato we look around, absorbing our environment.  Children in dirty clothes, sometimes shoeless, watch us with amazed eyes. We don’t see many men, they are busy working in the city. We knock on the door of a more solid looking house and wait. 4 houses later the door finally opens and we are met by a mother of 3 children. After a ‘buenas dias’ and a courageous attempt to clarify our intentions, Donato takes over. Out of the conversation Maud and I conclude that FOOD, CLOTHES and SHOES are needed the most. We say our goodbyes and return to the mototaxi, ready to visit Cruz de la Esperanza, one of the poorest neighbourhoods of Chiclayo.

After half a day of visiting 5 different neighbourhoods, the experiences we witnessed are intense and hopefully only tiny compared to what we shall experience if our plan becomes reality.

What is our actual plan?

First of all we would like to make clear that this action is completely independant from AFS. It is a personal initiative without making  any profit.We, 8 AFS participants, are going to raise money from you, the rich Europe. With that money we will buy food, clothes and shoes. Afterwards, with the help of local AFS volunteers and our taxi-duo, we will go from door to door in Cruz de la Esperanza, giving the people what they need most. To make things go smoothely, we are applying a system that has been recomended to us by Donato. We are going to try to take a look in each house in advance to give the people (with special attention to children!) a cupon stating what they should receive, for example: 4 pairs of children’s shoes, 3 shirts and food. This way we are hoping to reach as many families as possible. After having made an overview we will, depending on the amount of money gathered, stock up on material. Then we can go back and hand out to the people with a cupon.

Ofcourse most of you don’t realize the value of money here and what you can purchase with it. We aren’t expecting you to make huge donations but hope that with these realistic examples we can make you realize that even the tiniest donation can mean a lot to these people.

1 euro is currently worth 3.7 soles

1 pair of children’s slippers                         3 Soles                

1 pair of slippers                                             7 Soles

1 pair of shoes                                                 10 soles

100 bananas                                                     16 Soles

50 kg  potatoes                                                30 Soles

1 children’s shirt                                             6 Soles

1 shirt                                                                  9 Soles

The prices depend on where you buy and in what quantity. Luckily we have already received quite a few helpful addresses; for instance you’ll find the cheapest shoes in Trujillo and we know that for cheap clothing Lima is the place to be. Coincidently we visited these two cities in the end of November and we did some scouting. Now we have addresses for to order shoes in Trujillo and clothes from Lima, which has a store also here in Chiclayo. Concerning the food we will have to wait a bit longer to buy because you can t stock it in when prices or low just because the food doesn’t last.                                                                                                               The plan is to do our hand out somewhere half of January. Shortly before that we will go to Mochoqueque, a place with big import from la Selva (Jungle) near Chiclayo, to buy the food.

So, that was a lot to process. If you would like to help use by donating, thanks! We all know this is like the 100^th fundraiser this year in Belgium or what country you’re living in, so If you already sponsored another initiative: thank you to!  ….it seems like a small drop in the huge ocean but even the smallest drop can make a difference!

Bank account: 320 0299451 82 with mentioning your name and ESPERANZA (=hope)

Also please send us an e-mail (benjaminceulemans@gmail.com) mentioning your donated amount. This serves as an extra control.

Many thanks and you can count on some beautiful photographs if our action becomes successful.

Con cariño,

Maud, Julia, Aljoscha, Patamon, Marthe, Theresa, Aleksei and Benjamin

Foto´s from my home

What to do on a windy night in Peru? PANCAKES!
With a nice old belgian recipy me made the stomacs of our peruvian guests yearn for more.
Gracias a Marthe who assisted me during the whole baking process (or was it the other way around) ;)

Also some colared views during sunset from my rooftop.

http://www.facebook.com/album.php?aid=256736&id=763086169

Foto´s ALDEA

http://www.facebook.com/album.php?aid=256730&id=763086169&saved

One sunday I went with Ivan to Aldea. Ivan is the presidant of AFS here (a local volunteer of 21 years old) and he gives a religion class there almost every sunday. After his class it was my turn. I crawled myself into my old scoutsuniform, mentally, and handed out some games in my best spanish :p
the kids seemed to enjoy it! So maby I will try to do this several sundays every month .

Reserva Ecologica Chaparri

One week ago I went on my second trip outside of Chiclayo. A small van of Inabif took me and the others employees out of the bustling metropolis that is Chiclayo all the way to the quiet mountains of chaparri. (The chicos followed in a bigger bus) The ride went very smooth but after 2 hours of cramped sitting knees over bumpy ways, my legs were thankful that we arrived. When I came out of the combi I was welcomed by this overwhelming heat, turned out that this place had its own mini-climate and that is was always hot. I put on a gallon of sunscreen and was totally ready to be  guided around and enter this new world. Although this is pure Sierra (mountains) it sometimes showed glimpses of the real Selva (jungle). I cant wait to see that part of Peru.

A little bit more information about the reserve:

This 34.000-hectare prívate reserve, located 75kmeast of Chiclayo, was established in 2000 by the community of Santa Catalina and the famous Peruvian wildlife photographer Heinz Plenge (what a Peruvian name!?).

This is one of the few places in the world where you can spot the rare spectacled bear in its natural habitat. This area is an ornithologist’s dream, with over 140 species of birds including rare white-winged guans, Andean condors, king vultures and several species of eagle. A large number of threatened species are also found here, including pumas, collared anteaters, and the Andean weasels. Nearly a third of these vertebrates are not found anywhere else in the world.

Sitting and eating raw mango's underneath a mangotrea :)

working at Don Bosco

Today or actually the weekend all together was great! I’m really starting to love working at INABIF. The boys are really fun and every day you learn more about them. Last day I went to Johan because he was standing against a wall at the other side of the compound . When I asked if I could help him with solving his problem (I didn’t ask if he had a problem because he obviously had one) he started crying… When a 16 year old boy starts crying at your side you don’t really know what to do for several seconds. I laid my hand on his shoulder and waited a few moments. Then I repeated my question. He said that he wanted to go home, back to his family, his mom, brother and sisters. He didn’t want to stay two more months in Don Bosco.

Although I already knew the answer to my next question I still asked it. Why he wanted to go back. Whether your working with small children in school during lets say a Zeeklassen or Overnachting or in the scouts during een welkakamp of your at the other side of the planet working with mistreated, abandoned of abused teenagers the general feeling of being extracted from your homeplace is in common: loneliness, homesickness, nostalgia

 

We talked about the subject and his feelings for several minutes and my advice was that he had to explain his feelings to his mom when she would come to visit him. I talked a bit more over the purpose of being here in this community and how he could give meaning to his time here –but for a 16year old boy its hard to do these kind of mental exercise-.

Two hours later at a distance I saw him sitting next to his mother and little sister with his head between his legs, supposingly  crying. I did not interfere and I didn’t see him anymore that day.

The next day I was gladly surprised when he came to sit next to me during the little haloweenparty that the mothers of the casitas had organized and started to talk about the day before. He told me that he could go home next month and he seemed utterly relieved. His mother had accepted his apologies and they had a long and serious talk. When I asked for what he had apologized he said that a few moths ago he’d trashed all the windows off his house and fought with his brother. He didn’t remember much of it because he was wasted at the time. …  I listened and he talked on until somebody of the others guys pulled him of his chair to dance. Few seconds later I suffered the same faith =).

I realize that this story is but one of many. Every boy here has his own to tell … or not to tell.

So far 3 boys told me theirs. I m not curious about the stories but about which boy will be next to tell me his. It’s in that moment that you know they trust you.

…The other day there was a footballmatch between Don Bosco and some teenagers of the neighboring town. One of them called me gringo y algo (something more I didn’t understand). Grover, another very talented boy of Don Bosco (15 years old), heard it , gave me a smile, tackled the offender, said something and gave me a blink. J I was a part of the team! Here I’m no longer a gringo, finally !

Foto's!

After my return to Peru some new pics. enjoy and please do comment or ask questions.
http://www.facebook.com/album.php?aid=254828&id=763086169

I will obligate myself into writing a text this weekend to put on the blog. Sorry that I dont keep you posted on my experiences here but spending time infront of a computerscreen seems so unimportant...

even terug in Belgie...

Het was niet gepland maar sinds enkele dagen, woensdag 29 september om exact te zijn, ben ik terug in Belgie... Het was een plotse beslissing naar aanleiding van een zware operatie en dito herstel van mijn vader. Ik denk dat dit een goede keuze is geweest. Verder ga ik niet te veel uitwijden, hopelijk kan ik 14 oktober opnieuw vertrekken met een gerust gemoed.
Het abrupte afscheid van mijn Peruviaanse familie, hoewel het tijdelijk bedoelt is, was zeer intens. Vooral mijn oudere zus, Marilu, waarmee ik een goede band heb, had het er bijzonder moeilijk mee. Zij vreest dat ik niet zal terugkomen. Zelfs mijn retourticket kon haar niet van het tegendeel overtuigen. Maar dan kent ze mij nog niet :) Als het erop aan komt kan ik bijzonder koppig zijn.
Ik wil hierbij al mijn vrienden bedanken die mij sinds mijn terugkomst al elke avond hebben geëntertaind. Het doet deugd om bij pot en pint - wat is het Belgische bier toch heerlijk - nog eens bij te praten. Vooral het feit dat je weer alles begrijpt wat er tegen je gezegd wordt en alles wat je denkt kunt verwoorden, is fantastisch.  Weg die taalbarrière!
Nog een weekje op Belgische bodem en dan vertrek ik terug huiswaarts... Klinkt dit raar? Wel, zelf heb ik het gevoel dat ik hier op "vakantie" ben. Zeker als je je 's nachts te slapen legt op een luchtmatras met een geïmproviseerd nachtkastje naast je.
Nog even vermelden dat ik het geweldig vond om de Carmina Burana in de Roma te kunnen meemaken. Proficiat aan alle mensen die hieraan meegewerkt hebben. Het publiek heeft kunnen genieten!
Maak er verder een onvergetelijk 75 jaar-xaverius-feestjaar van en trek voldoende foto's :) !!!

Benji

foto's, een link (hopelijk werkt het)

Met FB is het veel gemakkelijker en sneller om foto`s te uploaden. Dus, ga allemaal naar deze link:
http://www.facebook.com/album.php?aid=245667&id=763086169&saved#!/photo.php?pid=5090854&id=763086169&ref=fbx_album


Groeten
Benji

una tarde en mi casa

bon, next time first the fotos and later the text... I think I have to figure out an other way to put the fotos on the internet... bogie advice?  ( a way that everyone can see them?)
Foto above is my family. grandmother Margolith , her two daughters Paola and Marilu, two children of Paola, Valentino (sleeping on the sofa, 4 years) and Connie, underneath the pink blanket (3 months). At the head of the table Janm husband of Paola, father of V and C.

picture time

Finally I can show you some pictures ( pics of the place I’m staying now will follow later on, I promise :) )
I now live in a small village called Urbanisacion Avila Morron. There is nothing in Belgium to compare it with (just watch the pictures I will post in a few days). It’s a very quiet and peaceful city at about an 15 minute drive from the big city, Chiclayo. Not may robberies here but still you have to be careful. When I go to Chiclayo I cant take to much money with me and I always have to be alert. The volunteers of AFS here have done a great job telling me all the different kinds of robberies that could occur. I didn’t sleep for 2 nights ;) just kidding.
People here are very hospitably and friendly but it’s like walking in a Zoo, except that you’re the one behind bares and everyone is watching at you. So far I only been called Gringo twice  . Really funny at first but after a while you feel the need to scream ‘Oh My God, yeah I’m with! Is that so special?!’. Lucky for them I have a rather solid self beheersing. In two days there is an other Belgian girl coming and she also will live in Funavi (other name for my village). Not longer the only wite one here then!
Getting in and out of the city is an adventure. You have 4 ways of public transportation:
Taxi: expensive and sometimes not reliable (you also have taxis from a firm who are reliable and cost even more)
Colectivo: a taxi with 5 people and driver (2people next to the driver!) Cheap but sometimes very uncomfortable …
Mototaxi: Like in Azia, motorcycles with 3 wheels. Cheap, good for short distances but safety not guaranteed.
Combi: What is used a lot and is like the bus or tram here in Belgium. Except here we are talking about a minibus, a van, packed with people. I will try to take some pictures next time (but walking around with a camera is kind of risky  I love this safety feeling!). You pay one Sol for a ride to the city center, very cheap. And all the time there is a man screaming out the window so that the people know where the combi is going. CRRRAZY! But I’m starting to love it.

Enjoy the pictures!

na 1 weekje Peru

Everything okay with me!
Vlug even in het Nederlands want ik vertrek over enkele minuten naar mijn definitieve gastfamilie en op deze manier gaat het sneller. De aankomst in Lima is vlot verlopen (het verkeer daar kan je je niet voorstellen tenzij je het ziet... 1 woord: crazy) en de eerste 2 dagen logeerden we met een heleboel AFS'ers in een hostal. zeer veel Duitsers (14!) maar de sfeer zat er wel in. na de nodige infosessies (do and don´t in Peru) en uitstappen in het centrum, vertrokken we allemaal apart of per 2 naar onze bestemmingen. er stond me een busrit van ongeveer 12 uur te wachten: Lima - Chiclayo. Bedankt AFS om voor een hypermoderne bus te zorgen, ik heb fantastisch geslapen :) Het ging er echt over eigenlijk. cultuurshock was weer even zoek.
Aangekomen in Chiclayo werd ik opgewacht door de AFS verantwoordelijken en mijn ontvangstfamilie. Vrij raar wel. kvoelde nme precies terug 15, op weg met de klas naar Charleroi voor een uitwisseling. Maar goed, het ontvangst was hartelijk en werden al onmiddelijk foto´s getrokken (helaas, zo goed had ik nu ook weer niet geslapen)
Het huis van de familie Vargas, een welgestelder Peruviaans gezin, liet me al direct verstaan dan comfort een breed interpreteerbaar begrip is. Waarschijnlijk nog maar een voorsmaakje van wat me te wachten staat eens ik begin te werken in het project.
1 van de dagen zal ik de fotos wel eens posten.
Ik kijk maar ogen hier letterlijk uit hun kas. zomaar alles is hier anders. zonet nog met Romulo (AFS president, 21 jaar) op stap geweest en hij moest iemand bellen maar had geen saldo meer. er lopen dus gewoon mensen op straat rond in fluohesjes die je kan aanspreken als je wilt bellen. ze toetsen de gewenste nummer in op hun eigen mobieltje, je doet je ding en nadien betaal je hen :p Ik had dit nog nooit gezien.
ik heb ook een lokaal nummer en gsm aangeschaft, voor wie wil (want ik weet niet of ik mijn gsm hier nog zal kunnen opladen) : 0051 97 8737867

mijn adres waar ik vanaf vanavond zal verblijven:
naam: juan francisco chirinos pita / margolith arbildo (en Benjamin!)
straat : urb. fermin Avila Moron Mz.M Lt.6
plaats. Lambayeque; Pimentel

Zo, de toon is gezet. Hasta luego!

What I'm going to do overthere?

I will be working at a youth institution/hostel (jongeren opvangtehuis) called "San Juan Bosco" INABIF.
INABIF stands for Programa Integral Nacional para el Bienestar Familial.
My task will be to provide integral assistance and services to teenagers in social risk: orphans, abandoned or emotionally and physically mistreated children.
What that just means is yet to find out for me. As my guestfamily that is still not found. But no worries! I and AFS still have more than a month to sort everything out... =)

okay, I will keep you informed as much as possible, but you know me: no news, good news ;)
You also can post foto's of your own here. It would be nice to here occasionally what's going on in Belgium/Deurne/or where ever you'r writing from!
There is also a goodbyeparty coming up but the date is not yet fixed.. Somewhere between the 14 and 19 of august!
=) see you later!