Dag beste iedereen,
ik leen mijn blog even uit aan een organisatie die me nauw aan het hart ligt en waarvan ikzelf 15 jaar een deeltje van was.
Mijn scouts (In Deurne) gaat nieuwe lokalen zetten. http://bouw.scoutsaleydis.be/
Hiervoor hebben we nog veel geld nodig!!
We vragen geen geld aan jou, maar we zouden wel graag hebben dat je op onderstaande link drukt en stemt op onze scouts.
http://www.chocojacques.be/contest/nl/
pagina 5 / Greet Bastiaenssen - Scouts Aleydis Bouwt
Zo kunnen we misschien 2000 euro winnen. (Hoe meer stemmen, hoe beter!)
Alvast bedankt
Benji ( in naam van Greet, groepsleidster van de 7e Sint-Aleydis)
Chaparri - Chiclayo
maandag 20 december 2010
zaterdag 4 december 2010
na twee weken van reizen: een kort overzicht
Blog vrijdag 3 december
Normaal zou ik nu in de zon aan het jongleren zijn. kwestie van zoveel mogelijk te genieten van het heerlijke peruviaanse weer en het niveau van het geringe aantal trucs dat ik beheers niet nog meer te laten zakken. Maar na 2 fantastisch weken zit ik met wat maagproblemen. Ik verblijf dus zo dicht mogelijk bij hygienische voorzieningen en verlaat het huis enkel om een pastille te gaan kopen. Gelukkig eten we hier elke dag rijst dus zou het probleem snel van de baan moeten zijn !
Maar laat ik even vertellen over de afgelopen weken. 2 Weekends geleden zijn we er met een beperkt gezelschap op uit getrokken en hebben we Trujillo bezocht. Deze stad is door Pizarro gesticht in 1534 en was de eerste peruviaanse stad die zich onafhankelijk van Spanje verklaarde in 1820. Volgens onze lonely planet is deze stad in geen 100 jaar veranderd maar ik hoop toch dat het hier vroeger veiliger was dan nu. Vele peruvianen zeggen dat Trujillo, na Lima, de onveiligste stad van Peru is. Gelukkig hebben we zelf geen problemen ondervonden. Wat mss wel nog hetzelfde is gebleven zijn de aangename koloniale straten gevuld met prettig uitziende bars en winkeltjes. Hoewel je er het gehonk van honderden taxis nu moet bijnemen (maar na een tijdje in Peru went dat wel). We verbleven in Huanchaco, een rustig dorpje aan de kust. Het hostal aan de dijk was fantastisch: heerlijk ontbijt, zicht op zee, leuke kamers, hangmatten in de tuin en een vriendelijke bediening. Dit voor maar 15 Soles per nacht!
Na Trujillo en Huanchaco (met een zeer geslaagde party op het strand) te hebben bezocht zijn we natuurlijk ook naar de culturele overblijfsels gaan kijken van beschavingen die hier honderden jaren geleden hun glorie tijden beleefden. Zo is Chan Chan zeer de moeite waard om te bezoeken: het is de grootste pre-columbiaanse stad in Zuid-Amerika en de grootste stad ooit gemaakt uit adobe (=baksteen van modder, water en kleine steentjes die volledig door de zon gedroogd wordt). Er woonden tot 60 000 mensen en hun rijkdom bestond uit goud, zilver en keramiek. Helaas werden ze tot 2 keer toe veroverd, eerst door de Inca’s en daarna door de Spanjaarden. Na de Spaanse plunderingen bleef er van de stad niet veel meer over. Hoewel de peruviaanse overheid goed werk levert met het toegankelijk en toeristisch maken van het gehele complex, heb je toch een goede verbeelding nodig om de details in te vullen. Maar alleen al de oppervlakte van de stad maakt het de moeite waard voor een bezoek.
Wat verderop heb je de tempels van de zon en de maan (huacas del Sol y de la Luna). 700 jaar ouder dan Chan Chan en voor mij nog indrukwekkender. Het zijn 2, door de tijd geerodeerde, omgekeerde piramiden met fraaie afbeeldingen versierd waarvan sommigen zelfs nog in kleur. Ik voelde me de set van een Indiana Jones film betreden. Jaja, het was genieten.
Van de Costa over de Sierra naar de Selva in amper een weekje. Een mens zou van minder darmklachten krijgen. Een aantal dagen later zit ik in een of ander luxe resort aan de rand van Lima en laat mijn voeten bengelen in het water van het zwembad. Je moet toch terug op krachten komen na een busrit van 14uur?! Ja, AFS heeft nu wel echt een topspot uitgekozen om alle vrijwilligers – en we zijn met 32 ! – te laten overnachten. Per groep hebben we onze eigen bungalow .... met warme DOUCHE, voor sommigen onder ons een verademing. Zij wassen zichzelf al een aantal maanden met koud water en bidons.
Na een dagje relax en de nodige groeps-bounding-activiteiten vertrekken me richting Pichanaqui: Dit keer helaas in een iets minder comfortabele bus. Maar wat maakt het uit: Selva, here I come!
Wist je dat:
- Zwemmen onder een waterval is nog beter als in de films!
- Slapen in openlucht alleen gaat met een krachtige repellente (antimuggen- e.a. dingen-stick)
- je’s nachts geen 1000 maar 1 000 000 000 insecten hoort.
- De sterren die je in Belgie ziet een peulschil zijn in vergelijking met het nachtelijke tapijt dat zich hier elke avond ontvouwt.
- Een rit door de jungle vanop het dak van een 4x4 je een extra kick geeft.
- Je zo maar mangos, piñas (ananas), platanos (banaan) en vele andere vruchten kan plukken en opeten?! (jammer dat ze nog niet helemaal rijp waren...)
- Het verschrikkelijk warm is daar en dat de zomer nog moet komen. Er hangt een vochtige warmte die je na een tijdje wel gewoon wordt maar die je bij de kleinste inspanning ook wel zeiknat maakt . mijn voorraad frisse kleren is er in een sneltempo aangegaan.
- Ik zelfs daar de Spaanse klassieker BARCA – REAL heb kunnen zien en heb genoten van de voetballes dat Barca gaf.
- Volleybal echt wel de nationale sport is in Peru, vooral bij de vrouwen. Op een van onze wandelingen doorheen Pichanaqui kwamen we terecht in een wat afgelegener stukje. Er waren daar een zestal huismoeders een partijtje volleybal aan het spelen en we konden hun uitnodiging om even mee te spelen natuurlijk niet afslaan. De sfeer was fantastisch en we (ook onze bevallige peruviaanse medespeelsters) lachten ons een breuk met onze volleybal talenten. 8 spelletjes verder en 2uur later dreven we op ons eigen zweet terug naar het hostal.
- (voor Ytske) tijdens mijn verblijf in Selva Roger Federer zijn 5e masterstitel behaalde?! Hij versloeg in de finale niemand minder dan de nummer (en het blijft toch wel een beetje pikken als ik dit zeg) 1 van de wereld (onterecht natuurlijk) Rafael Nadal. Go Roger Go!
- Ik met pijl en boog een mango uit een boom heb geschoten! Mijn prijs was een gelukspoppetje van de lokale gemeenschap. Jaja, ik keer terug als een volleerde Robin Hood ;)
- Pichanaqui een centrum voor koffie produktie is maar dat ik nog nooit zulke slechte koffie gedronken heb. Echt slootwater. Ik mis mijn filters van Douwe Egberts...
- De vergezichten (of is het verzichten?) en natuur tot de verbeelding spreken. Het is hier echt wondermooi en altijd zonnig en warm.
Toen ik thuis kwam na alweer 2busritten van gezamelijk 22 uur, was ik uitgeput maar voldaan. De Selva zal ik zeker nog eens intrekken op zoek naar meer avontuur. Terwijl ik mijn kamerdeur toetrek hoor ik mijn Peruviaanse moeder nog zeggen dat Pichanaqui eigenlijk ceja de Selva is, wenkbrauw van de selva. Ze bedoelt dat het net op de overgang ligt van Sierra (gebergte) en Selva (jungle) en dus toch nog niet echt de Selva is.
.... Lap!
Normaal zou ik nu in de zon aan het jongleren zijn. kwestie van zoveel mogelijk te genieten van het heerlijke peruviaanse weer en het niveau van het geringe aantal trucs dat ik beheers niet nog meer te laten zakken. Maar na 2 fantastisch weken zit ik met wat maagproblemen. Ik verblijf dus zo dicht mogelijk bij hygienische voorzieningen en verlaat het huis enkel om een pastille te gaan kopen. Gelukkig eten we hier elke dag rijst dus zou het probleem snel van de baan moeten zijn !
Maar laat ik even vertellen over de afgelopen weken. 2 Weekends geleden zijn we er met een beperkt gezelschap op uit getrokken en hebben we Trujillo bezocht. Deze stad is door Pizarro gesticht in 1534 en was de eerste peruviaanse stad die zich onafhankelijk van Spanje verklaarde in 1820. Volgens onze lonely planet is deze stad in geen 100 jaar veranderd maar ik hoop toch dat het hier vroeger veiliger was dan nu. Vele peruvianen zeggen dat Trujillo, na Lima, de onveiligste stad van Peru is. Gelukkig hebben we zelf geen problemen ondervonden. Wat mss wel nog hetzelfde is gebleven zijn de aangename koloniale straten gevuld met prettig uitziende bars en winkeltjes. Hoewel je er het gehonk van honderden taxis nu moet bijnemen (maar na een tijdje in Peru went dat wel). We verbleven in Huanchaco, een rustig dorpje aan de kust. Het hostal aan de dijk was fantastisch: heerlijk ontbijt, zicht op zee, leuke kamers, hangmatten in de tuin en een vriendelijke bediening. Dit voor maar 15 Soles per nacht!
Na Trujillo en Huanchaco (met een zeer geslaagde party op het strand) te hebben bezocht zijn we natuurlijk ook naar de culturele overblijfsels gaan kijken van beschavingen die hier honderden jaren geleden hun glorie tijden beleefden. Zo is Chan Chan zeer de moeite waard om te bezoeken: het is de grootste pre-columbiaanse stad in Zuid-Amerika en de grootste stad ooit gemaakt uit adobe (=baksteen van modder, water en kleine steentjes die volledig door de zon gedroogd wordt). Er woonden tot 60 000 mensen en hun rijkdom bestond uit goud, zilver en keramiek. Helaas werden ze tot 2 keer toe veroverd, eerst door de Inca’s en daarna door de Spanjaarden. Na de Spaanse plunderingen bleef er van de stad niet veel meer over. Hoewel de peruviaanse overheid goed werk levert met het toegankelijk en toeristisch maken van het gehele complex, heb je toch een goede verbeelding nodig om de details in te vullen. Maar alleen al de oppervlakte van de stad maakt het de moeite waard voor een bezoek.
Wat verderop heb je de tempels van de zon en de maan (huacas del Sol y de la Luna). 700 jaar ouder dan Chan Chan en voor mij nog indrukwekkender. Het zijn 2, door de tijd geerodeerde, omgekeerde piramiden met fraaie afbeeldingen versierd waarvan sommigen zelfs nog in kleur. Ik voelde me de set van een Indiana Jones film betreden. Jaja, het was genieten.
Van de Costa over de Sierra naar de Selva in amper een weekje. Een mens zou van minder darmklachten krijgen. Een aantal dagen later zit ik in een of ander luxe resort aan de rand van Lima en laat mijn voeten bengelen in het water van het zwembad. Je moet toch terug op krachten komen na een busrit van 14uur?! Ja, AFS heeft nu wel echt een topspot uitgekozen om alle vrijwilligers – en we zijn met 32 ! – te laten overnachten. Per groep hebben we onze eigen bungalow .... met warme DOUCHE, voor sommigen onder ons een verademing. Zij wassen zichzelf al een aantal maanden met koud water en bidons.
Na een dagje relax en de nodige groeps-bounding-activiteiten vertrekken me richting Pichanaqui: Dit keer helaas in een iets minder comfortabele bus. Maar wat maakt het uit: Selva, here I come!
Wist je dat:
- Zwemmen onder een waterval is nog beter als in de films!
- Slapen in openlucht alleen gaat met een krachtige repellente (antimuggen- e.a. dingen-stick)
- je’s nachts geen 1000 maar 1 000 000 000 insecten hoort.
- De sterren die je in Belgie ziet een peulschil zijn in vergelijking met het nachtelijke tapijt dat zich hier elke avond ontvouwt.
- Een rit door de jungle vanop het dak van een 4x4 je een extra kick geeft.
- Je zo maar mangos, piñas (ananas), platanos (banaan) en vele andere vruchten kan plukken en opeten?! (jammer dat ze nog niet helemaal rijp waren...)
- Het verschrikkelijk warm is daar en dat de zomer nog moet komen. Er hangt een vochtige warmte die je na een tijdje wel gewoon wordt maar die je bij de kleinste inspanning ook wel zeiknat maakt . mijn voorraad frisse kleren is er in een sneltempo aangegaan.
- Ik zelfs daar de Spaanse klassieker BARCA – REAL heb kunnen zien en heb genoten van de voetballes dat Barca gaf.
- Volleybal echt wel de nationale sport is in Peru, vooral bij de vrouwen. Op een van onze wandelingen doorheen Pichanaqui kwamen we terecht in een wat afgelegener stukje. Er waren daar een zestal huismoeders een partijtje volleybal aan het spelen en we konden hun uitnodiging om even mee te spelen natuurlijk niet afslaan. De sfeer was fantastisch en we (ook onze bevallige peruviaanse medespeelsters) lachten ons een breuk met onze volleybal talenten. 8 spelletjes verder en 2uur later dreven we op ons eigen zweet terug naar het hostal.
- (voor Ytske) tijdens mijn verblijf in Selva Roger Federer zijn 5e masterstitel behaalde?! Hij versloeg in de finale niemand minder dan de nummer (en het blijft toch wel een beetje pikken als ik dit zeg) 1 van de wereld (onterecht natuurlijk) Rafael Nadal. Go Roger Go!
- Ik met pijl en boog een mango uit een boom heb geschoten! Mijn prijs was een gelukspoppetje van de lokale gemeenschap. Jaja, ik keer terug als een volleerde Robin Hood ;)
- Pichanaqui een centrum voor koffie produktie is maar dat ik nog nooit zulke slechte koffie gedronken heb. Echt slootwater. Ik mis mijn filters van Douwe Egberts...
- De vergezichten (of is het verzichten?) en natuur tot de verbeelding spreken. Het is hier echt wondermooi en altijd zonnig en warm.
Toen ik thuis kwam na alweer 2busritten van gezamelijk 22 uur, was ik uitgeput maar voldaan. De Selva zal ik zeker nog eens intrekken op zoek naar meer avontuur. Terwijl ik mijn kamerdeur toetrek hoor ik mijn Peruviaanse moeder nog zeggen dat Pichanaqui eigenlijk ceja de Selva is, wenkbrauw van de selva. Ze bedoelt dat het net op de overgang ligt van Sierra (gebergte) en Selva (jungle) en dus toch nog niet echt de Selva is.
.... Lap!
donderdag 2 december 2010
Our own project ...
Dear family members, friends, colleagues,
After being here a couple of months, I have become more and more familiar with the local community. I’m sure you can imagine that it is completely different here to the Belgium I’m used to. Personally, I had prepared myself for the worst: sleeping on the floor, no shower, always the same, simple food, no television,...
Now of course AFS has made sure that al participants are residing in well-off families. That is also the only possibility because our families don’t receive compensation to house us and feed us! I wonder where al that money I paid AFS is going to.
I came here with a plan to make a real difference. As often however, this is foolishly overconfident and it is not at all that easy to accomplish. I was required to modify my plan a couple of times. After much discussion with my colleagues here at Don Bosco, I set out last weekend with Maud (a volunteer from Brussels) to get to know my target area. With a sturdy Peruvian bodyguard on either side, we scouted the border of Chiclayo by mototaxi. The mission was to finally see with our own eyes the poverty we hear so much about, but most of which remains well hidden if you don’t make your way outside the commercial centre.
Driving over the exaggeratingly dented dirt roads, with the wind in your hair and the blistering sun right above, you would almost feel like being on a safari in Africa. Until at one point, the powerful smell of garbage reaches you nostrils and looking around you notice the huge heaps of rotting trash lying in the streets. Our mototaxi maneuvers a way through the waste and we pass the first poverty-stricken houses. Suddenly our driver Edgar stops and says he won’t go any further due to safety reasons. This leaves us no other option than to continue on foot while Edgar remains behind to guard his vehicle. Escorted by Donato we look around, absorbing our environment. Children in dirty clothes, sometimes shoeless, watch us with amazed eyes. We don’t see many men, they are busy working in the city. We knock on the door of a more solid looking house and wait. 4 houses later the door finally opens and we are met by a mother of 3 children. After a ‘buenas dias’ and a courageous attempt to clarify our intentions, Donato takes over. Out of the conversation Maud and I conclude that FOOD, CLOTHES and SHOES are needed the most. We say our goodbyes and return to the mototaxi, ready to visit Cruz de la Esperanza , one of the poorest neighbourhoods of Chiclayo
After half a day of visiting 5 different neighbourhoods, the experiences we witnessed are intense and hopefully only tiny compared to what we shall experience if our plan becomes reality.
What is our actual plan?
First of all we would like to make clear that this action is completely independant from AFS. It is a personal initiative without making any profit.We, 8 AFS participants, are going to raise money from you, the rich Europe. With that money we will buy food, clothes and shoes. Afterwards, with the help of local AFS volunteers and our taxi-duo, we will go from door to door in Cruz de la Esperanza , giving the people what they need most. To make things go smoothely, we are applying a system that has been recomended to us by Donato. We are going to try to take a look in each house in advance to give the people (with special attention to children!) a cupon stating what they should receive, for example: 4 pairs of children’s shoes, 3 shirts and food. This way we are hoping to reach as many families as possible. After having made an overview we will, depending on the amount of money gathered, stock up on material. Then we can go back and hand out to the people with a cupon.
Ofcourse most of you don’t realize the value of money here and what you can purchase with it. We aren’t expecting you to make huge donations but hope that with these realistic examples we can make you realize that even the tiniest donation can mean a lot to these people.
1 pair of children’s slippers 3 Soles
1 pair of slippers 7 Soles
1 pair of shoes 10 soles
100 bananas 16 Soles
1 children’s shirt 6 Soles
1 shirt 9 Soles
The prices depend on where you buy and in what quantity. Luckily we have already received quite a few helpful addresses; for instance you’ll find the cheapest shoes in Trujillo and we know that for cheap clothing Lima is the place to be. Coincidently we visited these two cities in the end of November and we did some scouting. Now we have addresses for to order shoes in Trujillo and clothes from Lima, which has a store also here in Chiclayo. Concerning the food we will have to wait a bit longer to buy because you can t stock it in when prices or low just because the food doesn’t last. The plan is to do our hand out somewhere half of January. Shortly before that we will go to Mochoqueque, a place with big import from
So, that was a lot to process. If you would like to help use by donating, thanks! We all know this is like the 100th fundraiser this year in Belgium or what country you’re living in, so If you already sponsored another initiative: thank you to! ….it seems like a small drop in the huge ocean but even the smallest drop can make a difference!
Bank account: 320 0299451 82 with mentioning your name and ESPERANZA (=hope)
Also please send us an e-mail (benjaminceulemans@gmail.com) mentioning your donated amount. This serves as an extra control.
Many thanks and you can count on some beautiful photographs if our action becomes successful.
Con cariño,
Maud, Julia, Aljoscha, Patamon, Marthe, Theresa, Aleksei and Benjamin
Abonneren op:
Posts (Atom)